De uitdaging
Coronaire bypassoperaties zijn wereldwijd een van de meest voorkomende operaties en helpen jaarlijks honderdduizenden patiënten met ernstige hartproblemen. Er zijn verschillende manieren om deze operatie uit te voeren: de traditionele methode met een hart-longmachine (CABG), een versie die zonder deze wordt uitgevoerd (OPCAB) en een nieuwere, minimaal invasieve robottechniek (RA-MIDCAB).
Hoewel de meeste onderzoeken deze operaties vergelijken op basis van het herstel van patiënten en de kosten van gezondheidszorg, is er weinig bekend over hun impact op het milieu. Gezien de aanzienlijke hoeveelheid energie, water en wegwerpmateriaal dat in ziekenhuizen wordt gebruikt, is het van cruciaal belang om te begrijpen hoe chirurgische praktijken bijdragen aan vervuiling en het verbruik van natuurlijke hulpbronnen. Deze studie had tot doel dat gat op te vullen door de ecologische voetafdruk van deze drie coronaire bypass-technieken te vergelijken en nieuwe inzichten te bieden in duurzame gezondheidszorg.
De aanpak
In samenwerking met het UMC Utrecht hebben we de milieueffecten van CABG, OPCAB en RA-MIDCAB beoordeeld met behulp van een levenscyclusanalyse (LCA). Voor elke techniek analyseerden we alles wat bij de operatie betrokken was, van instrumenten en chemicaliën tot elektriciteitsverbruik, waterverbruik en afvalproductie. De analyse was beperkt tot de operatie zelf, vanaf de binnenkomst van de patiënt in de operatiekamer tot het einde van de procedure. Gebruikelijke voorwerpen die tijdens alle operaties werden gebruikt, zoals handschoenen en maskers, werden uitgesloten.
LCA, dat veel wordt gebruikt in productie en productontwerp, wordt steeds vaker toegepast in de gezondheidszorg om milieuvriendelijkere keuzes te ondersteunen.
Resultaten
CABG had de grootste impact op het milieu, voornamelijk omdat het afhankelijk was van de hart-longmachine, die veel plastic onderdelen voor eenmalig gebruik nodig heeft en veel energie en water verbruikt.
OPCAB vertoonde een matig effect door het elimineren van de hart-longmachine, hoewel er nog steeds een openborstoperatie en aanzienlijk materiaalgebruik voor nodig is.
RA-MIDCAB had de laagste voetafdruk. De minimaal invasieve aard ervan verminderde de behoefte aan wegwerpinstrumenten en energie. Om de milieueffecten van robotsystemen zelf, met inbegrip van hun energiebehoeften en gespecialiseerde apparatuur goed te begrijpen is meer onderzoek nodig.
Bij alle methoden bleek sterilisatie van herbruikbare instrumenten een belangrijke bijdrage te leveren aan de totale milieubelasting.
Deze studie toont aan dat chirurgische technieken niet alleen belangrijk zijn voor patiënten, maar ook voor de planeet. Het kiezen van benaderingen die verspilling en het gebruik van hulpbronnen verminderen, kan ziekenhuizen helpen hoogwaardige zorg te leveren en tegelijkertijd de klimaatdoelstellingen na te leven.
Naast chirurgische technieken bieden bredere duurzaamheidsstrategieën, zoals het optimaliseren van reinigingsprocessen, het minimaliseren van wegwerpproducten en de overgang naar hernieuwbare energie, veelbelovende wegen voor groenere operatiekamers.
Nu de gezondheidszorgsector geconfronteerd wordt met zijn klimaatverantwoordelijkheden, helpen studies zoals deze om de definitie van „gezondheid” te verruimen, zodat deze ook het welzijn van mensen en de planeet omvat.
